Wielka Lazania. Ręczna robota.

Odwiedziłam znajomych w środku dnia. Już przed drzwiami ich mieszkania dał się wyczuć wspaniały zapach obiadu. Pan domu przygotowywał lazanię. W środku - w przedpokoju,  kuchni i salonie - atmosfera sauny. Przyczyną podwyższonej ponad miarę wilgotności powietrza był gotujący się makaron, który gospodarz cierpliwie, po jednym płacie, wyjmował z wrzątku i układał na sosie. Czar aromatu budzącego apetyt odszedł na dalszy plan. Jedno, czego wtedy zapragnęłam, to świeże powietrze. Zaparowanie otoczenia przy długim gotowaniu bez użycia pokrywki jest nieuniknione. Czy wstępne gotowanie makaronu do lazanii to konieczność?

Można oczywiście zastosować sklepowy makaron w postaci suchej, ryzykując tym, że finalnie niektóre fragmenty ciasta pozostaną twarde i surowe. Nie każdy rodzaj sosu nadaje się do tego, by lazaniowy makaron całkowicie w nim zatopić, zapewniając mu równomierne ugotowanie.

Dobrym wyborem jest użycie ciasta świeżego, którego w handlu z przyczyn zrozumiałych brak. Należy je zrobić samemu. Warto, bo jest bardzo smaczne i  łatwe w przygotowaniu oraz szybkie. Danie wykonane z jego udziałem zajmuje jednakową ilość czasu bez względu na to, czy jest przeznaczone dla czterech, czy dla ośmiu osób. Jeśli Czytelnik nie przewiduje wizyty gości a na lazanię własnoręcznej roboty miałby ochotę, może przecież dzisiejszy nadmiar następnego dnia odgrzać. Odgrzewana jest równie smaczna i nawet ładniejsza, bo na zimno daje się kroić w równiutkie kawałki. Sos z nich wtedy nie wypływa, pozostając grzecznie na swoim miejscu, między warstwami ciasta.

Na sos:

600 g mielonej chudej wieprzowiny (najlepiej szynki); 2 puszki krojonych pomidorów (w sumie 800 g) ; 1 puszka czerwonej fasoli (400 g); 1 ząbek czosnku; 1 cebula; 5 łyżek sosu sojowego; 1/2 łyżeczki cukru; szczypta majeranku; 300 ml dobrego czerwonego wytrawnego wina; 200 g tartego żółtego sera.

Na ciasto:

600 g mąki (typ 550); 1 łyżeczka soli; 3 jajka; 300 ml wody.

Dodatkowo:

olej do smażenia, tłuszcz do wysmarowania formy, mąka do posypania stolnicy, sól. Potrzebna będzie duża żaroodporna forma z pokrywą.

Sposób przygotowania sosu:

Cebulę pokroić. Czosnek posiekać na cienkie plasterki. W dużym rondlu rozgrzać 4 łyżki oleju i zeszklić na nim czosnek razem z cebulą. Dodać mięso i smażyć mieszając. Gdy płyn pojawiający się podczas smażenia odparuje, posolić mięso, dodać sos sojowy, wymieszać i nie zdejmując patelni z palnika wlać wino. Gotować na małej mocy przez 3 minuty. Dodać fasolę i pomidory wraz z zalewą. Wymieszać, dosolić do smaku, dodać cukier i majeranek. Przykryć pokrywką i dusić na małej mocy przez 10 minut. Po tym czasie sos jest gotowy.

Sposób przygotowania ciasta:

Mąkę, wodę, jajka i sól wymieszać i zagnieść. Ciasto powinno być dość luźne.

Sposób przygotowania lazanii:

W żaroodpornym naczyniu wysmarowanym tłuszczem ułożyć cienką warstwę sosu i posypać ją 1/5 częścią tartego sera. 

Ciasto podzielić na 4 części. Pierwszą z nich przenieść na stolnicę, obtoczyć w mące (pierwotnie jest dość lepkie) i rozwałkować na wymiar w przybliżeniu odpowiadający wielkości formy. Rozwałkowanym ciastem przykryć warstwę sosu i sera. Na cieście ponownie ułożyć sos i ser, rozwałkować drugą z czterech część ciasta, przykryć nią nałożony na poprzednią warstwę ciasta sos. Czynności powtarzać z pozostałą ilością sosu, sera i ciasta. Ostatni płat ciasta posypać resztką sera.

Naczynie przykryć pokrywą (jest to konieczne, bo inaczej wierzch lazanii wyschnie w trakcie pieczenia) i wstawić do piekarnika nagrzanego do 200 stopni z termoobiegiem, na 45 minut. Po tym czasie lazania jest gotowa.

Poprzedni wpisFrutti di mare. Włoska koncepcja.
Następny wpisAngielskie ciastka dekorowane tłuczkiem.
Zostaw komentarz